یادی از دکتر محمدجواد مشکور، کاشف کتیبه سقین‌دل‌

«سقین‌دل» کتیبه‌ای به‌خط اورارتویی در روستایی به همین نام واقع در شهرستان ورزقان است. این کتیبه را اولین بار زنده‌یاد دکتر محمدجواد مشکور کشف کرد و بلافاصله تصویر بخشی از آن را در مقاله‌ای در شماره 5 و 6 مجله دانش (تیرماه 1330) به‌چاپ رساند.

به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان‌شرقی، مشکور در خردادماه 1332 به‌قصد تهیه تصاویر کاملی از کتیبه و بررسی مجدد آن عازم منطقه شد که گزارشی از این بررسی در کتاب «تاریخ مردم اورارتو و کشف یک سنگ‌نبشته به‌خط اورارتو در آذربایجان» انتشار یافته است. شش سال بعد، در سال 1338 (1960 م) میلیک شیویلی، اورارتوشناس برجسته گرجستانی، به باز‌خوانی و ترجمه و انتشار متن کتیبه سقین‌دل اقدام کرد.

25 فروردین امسال مصادف است با بیست‌ودومین سالگرد درگذشت استاد دانشمند محمدجواد مشکور و کاشف این کتیبه تاریخی. او آثار و تألیفات متعددی از خود به‌یادگار نهاده که از آن جمله کتاب‌های «تاریخ اورارتو»، «سنگ‌نبشته‌های اورارتی در آذربایجان»، «نظری به تاریخ آذربایجان و آثار باستانی و جمعیت‌شناسی آن» و «تاریخ تبریز تا پایان قرن نهم هجری» در زمینه تاریخ و آثار تاریخی آذربایجان تألیف یافته‌اند.

محمدجواد مشکور در سال 1297 ش در سنگلج تهران تولد یافت. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تمدن و دبیرستان را در دارالفنون گذراند؛ سپس وارد دانشسرای عالی و دانشکده معقول‌ومنقول شد و در سال 1318 به اخذ درجه لیسانس در ادبیات فارسی و ادبیات عرب نائل آمد.

در سال 1324 به همکاری با دهخدا در لغتنامه دعوت شد و در زمره همکاران دانشمند او درآمد. از سال 1327 برای تدریس تاریخ ایران باستان و زبان پهلوی به دانشگاه تبریز رفت و تا سال 1338 عضو هیئت‌علمی آن دانشگاه بود.\"\"

او در دوره اقامت در تبریز از محضر دانشمند بزرگوار میرزا عبدالله مجتهدی و ادیبانی همچون محمد نخجوانی، حسین نخجوانی، واعظ چرندابی و دیگر بزرگان این خطه بهره برد.

مشکور در سال 1332 با استفاده از مرخصی مطالعاتی، برای گذراندن دوره دکترا دانشگاه سوربن، به پاریس رفت و درباره فرهنگ خاورمیانه به تحقیق و مطالعه پرداخت و در سال 1336 به اخذ مدرک دکترا در تاریخ اسلام و فِرَق آن نایل شد و به ایران مراجعت کرد و به تدریس در دانشگاه ادامه داد.

او از سال 1344 به خدمت تمام‌وقت دانشسرای عالی درآمد. در سال 1353 با سمت رایزن فرهنگی عازم دمشق شد. از کامیابی‌های او در سوریه، کشف قبر دو تن از مشاهیر ایرانی مدفون در آن سرزمین، یعنی ابونصر فارابی و شهاب‌الدین سهروردی، بود.

مشکور در سال 1357، پس از چهار سال خدمت در دمشق، به دانشگاه تربیت‌معلم تهران (خوارزمی کنونی) بازگشت و به تدریس مشغول شد و در سال 1358، پس از قریب به 40 سال خدمت دانشگاهی، بازنشسته شد.

دکتر محمدجواد مشکور سرانجام، در روز 25 فروردین 1374، بر اثر سکته مغزی، در تهران، به دیدار معبود شتافت.


\n

انتهای پیام/

کد خبر 1396012413